به چه صبح زیبایی

چه زیبا و دلپذیر است
صبحی که با عشق تو آغاز شود
وجودم سرا پا شادیست
درونم از شوق تو لبریز
به چه صبح زیبایی
می آید به گوشم آواز پرنده
همچون نغمعه ای که تو می خوانی
می رقصد بر برگان درختان
می پوید گمشده اش را
می پیماید راه سراسر آشفته
می کشد دست تقدیر بر وجودش
ولی باز نمی ایستد
یک قدم،دو قدم ، صد قدم
میرود به سوی سرنوشت
تا که چه خواهد این روزگار بی مهابا
ولی در آخر ندا می دهد
 به چه صبح زیبایی