خدایا صد هزار مرتبه شکرت ... میدونید چرا؟ .. خیلی خوشحالم انگار یک کوه رو برداشتم و بهم پاداش دادند . امروز پسرم تو مسابقات شنا ۵۰ متر آزاد زیر ده سال کشور مقام اول رو کسب کرده و طلای این رشته رو از آن خودش کرد . میدونید زمانی که آدم زحمتی میکشه و از آخر نتیجه زحماتش رو می گیره جز شکر گزاری کار دیگه ای نمی کنه. امروز همین اتفاق واسم افتاد . وقتی به مربیش زنگ زدم تا نتیجه رو بدونم قلبم از استرس به تاپ و توپ افتاده بود چون مسابقات در کرج برگزار می شه و منم اونجا نیستم تا از نزدیک بتونم بالا رفتنش رو سکو ببینم واشک شوق بریزم .  واقعا تو این چند سالی که شنا رو به صورت حرفه ای شروع کرده زحمت زیادی کشیده منم که به نوبه ی خودم وظیفه ی مادریم رو انجام دادم به هر حال  کار کردن واسه ورزش حرفه ای اونم تو سن زیر ده سال کار آسونی نیست بچه تو این سن شاید از خیلی بازیهاو تفریحاتش  بزنه  در عوض باید سر وقت تو زمستون و تابستون سر تمرینش حاضر باشه. ولی از صمیم قلب خوشحالم طوری که الآن بغض گلویم رو گرفته و از خوشحالی که داشتم احساس کردم بیام و یک چیزی اینجا بنویسم و با تمام احساسی که دارم از پسرم تشکر کنم چرا که مزد این همه سختی رو تو این سالها با کسب مقام اول به من هدیه داد . امیدوارم در تمامی عرصه های زندگیش موفق باشه این رو از صمیم قلب براش خواهانم .